Met de regelmaat van de klok over de jaren heen bereiken ons berichten over een onveilige schoolomgeving. Wat je ook na de feiten of proactief bijstelt aan de veiligheidsproblematiek , steeds zijn dezelfde actoren aanwezig : zwakke weggebruiker, auto, te laat vertrokken, stress, op tijd op het werk, aanvangsuur school.
Steeds opnieuw ook de bezorgdheid: het contact met gemeente en schooldirectie, contact schooldirectie – ouders, ontgoocheling, het onbegrip van één van de betrokken partijen.
Ouders parkeren hun wagen het kortst bij de schoolingang, bij voorkeur als het even kan zonder gebruik te maken van een vaste parkeerplaats, om hun oogappels aan
de schoolpoort af te leveren. Ze verwachten dan ook om even snel de parking te kunnen verlaten naar werk of een ander bestemming.
De slachtoffers zijn meestal diegene die reeds autonoom naar school mogen of begeleiders die in het beste geval zonder gevolgen aan het kortste eind trekken.
De factoren bleven over de jaren aanwezig, daadkrachtige oplossingen ontbreken of zijn gedateerd. Waartoe leidt verkeerseducatie op school als er buiten de schoolpoort een andere praktijkervaring wordt opgedaan ?
Zijn er dan geen kant en klare oplossingen :
Misschien moeten we met z’n allen meer in de spiegel naar onszelf durven kijken.
Of is het magische begrip gewoon TIJD
Op tijd vertrekken, tijd nemen om je kinderen naar de schoolpoort te brengen, tijd voor een praatje met andere ouders aan de schoolpoort.
Wie het schoentje past, trek het aan.
Rudy Peeters, gemeenteraadslid Vooruit Steenokkerzeel